10.SIMCA 1100 - Francuz z krwi i kości.

W dniu dzisiejszym chcę przedstawić Państwu samochód o którym zapewne 98 % z Was nigdy nie słyszało , a 99,9 % nigdy nie widziało na własne oczy. Sam byłbym zapewne w tych procentach , gdyby nie to , że mój Wujek takowy posiadał. Na darmo szukać informacji o tym modelu w czasopismach motoryzacyjnych. Bardzo nikłe szanse będziemy mieli także szukając w nich wiadomości o nieistniejącym już francuskim producencie. Dlatego też zadałem sobie odrobinę trudu , aby trochę tych informacji zgromadzić. Pomyśleć , że gdyby nie mój Wujek...

No właśnie , samochód Simca 1100 , którym Wujek Mietek jeździł jeśli mnie pamięć nie myli na przełomie lat 80. i 90. kojarzę tylko z jedną chwilą. Kiedy przyjechałem do kuzyna w odwiedziny mył tę Simcę przed domkiem na Osowej Górze (dzielnica Bydgoszczy). Była czerwona i miała dziwne kształty - teraz wiem , że są to francuskie rysy.

Nie były jednak takie , gdy firma powstawała. Wszystko zaczęło się w latach 20. XX wieku , gdy Włoch Henri Theodore Pigozzi spotyka założyciela Fiata - Giovanniego Agnelliego. Dogadali się , że Pigozzi będzie we Francji przedstawicielem Fiata. W 1926 roku założył firmę , którą nazwał SAFAF. Mieściła się Suresnes pod Paryżem i zaczęła montować te włoskie samochody.

Jednak jak to zwykle bywa pojawi się ktoś , kto dla własnego interesu podkłada kłody pod nogi uczciwym przedsiębiorcom. Tym kimś było Państwo. Francja zaczęła podnosić opłaty celne - w listopadzie 1934 roku rodzi się SIMCA. 

SIMCA zaczyna produkować na licencji w Nanterre od kwietnia 1936 roku model Topolino jako SIMCA 5 oraz od 1938 roku Fiata 1100 jako model SIMCA 8. Do 1938 roku samochody te nosiły nazwę SIMCA-FIAT.

Producent usamodzielnił się dopiero po drugiej wojnie światowej. W 1951 roku pokazał światu pierwszy samochód zaprojektowany i zbudowany od zera przez siebie. Była to znana także w Polsce m.in. z rajdów samochodowych SIMCA Aronde.

W 1954 roku SIMCA wchłania francuskiego Forda i siedem lat później odkupiła od niego fabrykę Poissy. Swą dotychczasową wytwórnię w Nanterre sprzedała Citroenowi. W nowych zakładach powstaje SIMCA 1000. W odróżnieniu od naszego bohatera silnik ma z tyłu i napędza koła tylne. Inna SIMCA 1501 z kolei miała napęd klasyczny.

Do historii SIMCI jeszcze powrócimy. Teraz przyszła kolej na nasz tytułowy samochód , czyli model 1100. Na Salonie w Paryżu w 1967 roku pokazano pierwszą w historii SIMCE z napędem na przednie koła. Była dostępna z trzema silnikami: 0,9 , 1,0 i 1,1L oraz pięciu wersjach nadwoziowych. Dostępna była jako 3- lub 5-drzwiowy hatchback , 5-drzwiowe kombi oraz 5-drzwiowy van lub pick-up.

Jeżeli chodzi o napęd naszego bohatera to była dostępna tylko 3-stopniowa skrzynia biegów. Pochwalić natomiast trzeba konstrukcję silnika. Rzędowa czwórka miała wał podparty na pięciu łożyskach głównych. W porównaniu do naszego wychwalanego pod niebiosa przez propagandę Polskiego Fiata 125p było to nowoczesne rozwiązanie. 125p miał tylko trzy łożyska główne , ale jego silnik konstrukcyjnie wywodził się jeszcze z modelu 1300/1500. Co jeszcze bardzo ciekawe , inżynierowie SIMCI umieścili pompę wody w misce olejowej co dodatkowo pomagało chłodzić olej pracujący w silniku. SIMCA z silnika 1100ccm generowała 61 KM przy 6000 obr/min oraz moment obrotowy 84 Nm przy 3200 obr/min. Prędkość maksymalna wynosiła 135 km/h , a przyspieszenie do 100 km/h - 16,7 sekundy.

Wersje wyposażenia w jakich można było wyjechać z salonu tym samochodem to L, GL , GLS i Special.

Model 1100 utrzymał się w produkcji do 1982 roku , gdyż od tego czasu występował już w cenniku jako Talbot 1100. Na krótko - do 1985 roku.

W latach 70. kontrolę nad SIMCĄ objął amerykański Chrysler , a w 1980 wykupił ją Peugeot. 

Tak jak napisałem to we wstępie , gdyby nie Wujek Mietek nie było by modelika SIMCI 1100 , nie wiedział bym o jej istnieniu , SIMCA kojarzyła by mi się tylko z rajdami samochodowymi w komunistycznej Polsce i nic poza tym. Modelika SIMCI szukałem bardzo długo , trafiła się w końcu na forum http://www.motoshowminatura.fora.pl/. Producentem modelika jest IXO dla wydawnictwa Altaya. Cena modelika była przystępna - 40 złotych. Sam modelik jest bardzo starannie i czysto wykonany. Lakier jest równo położony , wycieraczki idealnie wklejone. To samo można powiedzieć o lampach z przodu i z tyłu. Jeżeli IXO produkowało by tak modele dla DeAgostini nie powiedział bym wtedy złego słowa na kolekcję "Kultowych Aut PRL-u".